از امام صادق(ع) روایتی بلند و طولانی نقل شده است که در آن به «مُفضّل بن عمر»، شاگرد با لیاقتشان، وقایعی که بعد از رجعت اهل بیت(ع) اتّفاق می افتد را شرح می دهند. بخشی از این روایت، که درباره ی دادخواهی اهل بیت(ع) است، با هم می خوانیم:

«...آنگاه جدّم على بن الحسین و پدرم امام محمّد باقر(ع) برمی‌ خیزند و آنچه را از امّت جفاكار دیده‏ اند، به جدّ بزرگوارشان رسول خدا(ص) شكایت می ‌كنند. سپس من برمی ‌خیزم و از ظلم منصور، خلیفه ی عبّاسى شكایت می ‌كنم. بعد از من، فرزندم موسى بن جعفر از هارون و بعد از او على بن موسى از مأمون و بعد از وى فرزندش محمّد بن على از معتصم و بعد از وى فرزندش على بن محمّد از متوكل و بعد از وى فرزندش حسن بن على از ظلم‏ معتز شكایت می ‌كنند...»(3)

پی نوشت:
1. القصص، آیه ی 5.

2. مجلسى، محمّد باقر، «مهدى موعود» ( ترجمه جلد 51 بحار الأنوار)، تهران، اسلامیه، چاپ بیست و هشتم، 1378، ص 1211؛ با استفاده از همان.
3. حلى، حسن بن سليمان بن محمّد، «مختصر البصائر»، قم، مؤسسة النشر الإسلامي‏، چاپ اوّل، 1421 ق. ، صص433-499؛ با استفاده از همان نرم افزار.